10/3/15

Το μνημόνιο, ο Λα(γ)ός, οι Εθνικοί και άλλοι καυγάδες

Παρακολουθώ τα σχετικά σχόλια και τους βαρέθηκα. Ο Αντρέας, είχε τουλάχιστον παραδεχτεί το λάθος του.«Mea Culpa». Ο Πρόεδρος, που έβγαλε και «Λευκή Βίβλο» γιατί έχει πάντα δίκιο και διάλεξε τον Κύρτσο για επικεφαλής του «Επικρατείας» δεν είπε ποτέ, ούτε αυτό. Αλάθητος.
Αυτός δεν ήθελε να πάμε όλοι με τον Σαμαρά για να κόψουμε τον δρόμο του Alexis. Λοιπόν, φρέσκα κουλούρια.
Τα σχόλια για το πόσο δίκιο είχε ο αλάθητος θα το κόβω. Το ίδιο και το σχόλια για την φυγόστρατη «κυλόττα». Με το σχόλιο αυτό συμφωνώ αλλά παρατράβηξε.
Το ίδιο και με τους Ταλιμπάν του Δια.
Βαριέμαι να τα διαβάζω, και θα τα κόβω όλα.
Αμαν πιά!

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το ίδιο και με τους Ταλιμπάν του Δια.
Βαριέμαι να τα διαβάζω, και θα τα κόβω όλα.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ ΜΟΥ ΕΣΥ!

Τώρα θα γιορτάσεις και το Πεσάχ σαν καλός χριστιανός.

Ανώνυμος είπε...

ΕΔΩ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ ΕΚΚΡΕΜΕΙ...

Ανώνυμος είπε...

Ποια δημοκρατία ρε ξιπα? Όποιος κλανει τη γνώμη του είναι δημοκρατία? Τι σχέση έχει το πεσάχ? ΕΣΥ τι ? Ανθεστήρια? Άντε στις τρύπες σας ρε.

Ανώνυμος είπε...

Δηλαδὴ ῥὲ παλληκάρι ἐσὺ τὶ πρεσβεύεις θρῃσκευτικά; Τὸ «ὀρθόδοξο-παραδοσιακὸ» Δωδεκάθεο, τὸν ὀρφισμὸ-λατρεία τοῦ Διονύσου (πρώιμος μονοθεϊσμός), τὴν λατρεία τῆς θεᾶς Μητρὸς (Μὰ -Κυβέλη) καὶ τὴν προϊστορικὴ μητριαρχία, τὸν ἑλληνιστικὸ καὶ ἑλληνοῤῥωμαϊκὸ πολυθεϊσμὸ-πανθεϊσμό, τὴν τιμὴ στὸ ταυτόθεο Σύμπαν κατὰ τὴν Ο.Ε.Α., ποὺ οὐσιαστικὰ θεωρεῖ ὅλα τὰ ἀνωτέρω κρονιακὲς συλλήψεις, ἢ ἕναν ἀρχαῖο ἑλληνοκεντρικὸ ἐκλεκτικισμό;
Παρὰ τὶς τεράστιες διώξεις τῆς πρώιμης ἐκκλησίας, εἰδικὰ ὅταν κατέστη καθεστωτικὴ ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ ἕως τὶς μέρες μας ἀκόμη κυρίως ἀπὸ κλιμάκια τοῦ ἀνωτέρου κλήρου, ὅσο καὶ σὲ βίους καὶ πράξεις καὶ ἁγίων ἀκόμη, πρὸς τὴν ταύτιση παγανισμοῦ-εἰδωλολατρείας μὲ τὸ σύνολο τῆς ἑλληνικότητας, αὐτὸ ποὺ τελικὰ μένει στὸ διηνεκὲς τοῦ χρόνου εἶναι ἡ αἴσθηση τοῦ ἀνήκειν σὲ μία ἐθνοφυλετοπολιτιστικὴ ὁμάδα, ὅπως αὐτὴ τῶν Ἑλλήνων-Γραικῶν ὴ Ῥωμιῶν. Ἡ αἴσθηση τῆς συνέχειας τῆς ταυτότητος μὲ ὅλα τὰ ἀρνητικὰ ἢ θετικὰ της.
Ὅπως ἡ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων στὸν ἀρχαῖο κόσμο ἀναλίσκετο σὲ ἐνδοφυλετικὲς ἕριδες καὶ σφαγὲς ἀκόμη καὶ γιὰ θρῃσκευτικὰ θέματα, ἀντὶ νὰ «ἐκπολιτίζει» τοὺς βαρβάρους, ἔτσι δυστυχῶς καὶ κατὰ τὴν φάση μεταστροφῆς τοῦ ἑλληνοῤῥωμαϊκοῦ κόσμου στὸν χριστιανισμό, οἱ ἐκχριστιανισθέντες, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἦσαν Ἕλληνες, προέβησαν πρὸς σφαγὲς πρὸς τοὺς Ἕλληνες, ὅπως τότε προσδιορίζονταν οἱ τοῦ παλιοῦ κόσμου, ἀκόμη καὶ κάθε μορφῆς, ὀπαδοὶ καὶ λάτρες.
Αὐτὸ ποὺ ἔχει στὸ διὰ ταῦτα στην ἐποχὴ μας σημασία εἶναι ὅτι ἡ νεοελληνικὴ ταυτότης διεσώθη, δὲν λέω ἀπὸ τὴν ἑκκλησία, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ συλλογικὴ συνείδηση τῶν πιστῶν τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, τῆς ἐκκλησίας τῶν γραικῶν ὅπως ἔλεγαν κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ βυζαντινοῦ κράτους. Οἱ πρόγονοι μας, ἀκόμη καὶ οἱ παπποῦδες σου, ἦσαν Ἕλληνες καὶ μέ κύριο στοιχεῖο τῆς ταυτότητός τους την ὀρθόδοξη πίστη. Αὐτὸ διετηρήθη στοὺς αἰῶνες.
Ὅσο γιὰ τὸν Κύριο Σπύρο, ἔχει δικαίωμα νὰ ἑορτάζει τὸ Πάσχα ἢ Λαμπρὴ τῶν Χριστιανῶν καὶ ὄχι τὸ Πεσὰχ ἢ Πέρασμα τῶν Ἑβραίων ἢ στὴν τελικὴ οἱαδήποτε θρῃσκευτικὴ ἑορτὴ χωρὶς αὐτὸ νὰ ἀλλοιώνει τὴν ταυτότητά του στὸ βαθμὸ ποὺ ἡ ἐν λόγῳ θρῃσκευτικὴ ἑορτὴ δὲν ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἱστορικὴ συνέχεια τοῦ ἔθνους.

Σεπόλια